Op huis aan

Zaterdag 27 juni

Om Italie goed af te sluiten en tevens Jasper zijn verjaardag te vieren hebben wij gisterenavond gegeten bij Robin Hood, het restaurant dat bovenaan de campings staat en een magnifiek uitzicht heeft over het dal dat zich over een km of 5 uitstrekt tot aan de zee.
Heerlijk buiten eten aan een tafeltje met een goed glas wijn en de zon die wij, voor ons voorlopig, voor het laatst onder zien gaan in de Middenlandse Zee. Italie was top, niet zo duur, lekker rustig in het voorseizoen, het weer was geweldig alleen de wegen en de manier van autorijden hier, daar hebben wij toch andere ideeen over.

Om half 9 vertrokken wij richting Lugano, omdat het zaterdag is was er nauwlijks vrachtverkeer waardoor het passeren van Milaan deze maal een stuk plezieriger was. Na een korte file (onze eerste in 3 weken) passeerden wij zonder problemen de Zwitserse grens. Aan de zuidzijde van het meer van Lugano streken wij neer in Melano, camping Paradiso Lido. Wij hebben hier plekjes op zo’n 20 meter van het meer op een strak veld en schitterend uitzicht over dhet meer en de omringende bergen.
Aan het einde van ons laantje, een meter of 30 verder is een landingsplaats voor parachutisten die hier van de berg springen. Buren vertelde al dat er eentje op een caravan terecht kwam, een in het prikkeldraad, een per ambulance direct terug kon naar Hongarije en er een paar in het meer plonsden. Het zijn vnl. Oosteuropeanen, juist ja, die bij ons het geld komen verdienen en het hier blijkbaar uitgeven.

In de avond begon het hier te stormen, donderen maar wij hielden het droog. Eten hebben wij zelfs in de caravan gedaan, een unicum deze reis. Later in de avond was de storm weer even plotseling weg en konden wij weer gewoon, vertrouwd, buiten borrelen.

Zondag 28 juni

Een beetje uitgeslapen al hadden John & Carla een slechte nacht gehad ivm de in hun achtertuin liggende Autostrada en spoorlijn. Onze hut staat weert achter die van hun dus diende die misschien als geluidwal, wij hadden er in ieder geval geen last van, maar ja, als je Boppard aan de Rijn meegemaakt hebt is het overal rustig.

Tegen elven naar Lugano, wat een mooie stad zeg. Prachtige gebouwen aan het meer, heerlijke boulevard met schaduw wat vandaag wel nodig is, het loopt weer tegen de 30 graden. Alles wat drijft gaat het meer op, waterfietsen uit de tijd dat het wiel nog niet was uitgevonden, als het maar drijft. Aan de andere kant van de boulevard aardige winkeltjes, als Louis Vuitton, Rolex, Cartier en heel veel banken (voor zwart geld, niet die om op te zitten).

Op een terras hebben de dames een bescheiden ijscaffee-tje weggewerkt terwijl de eerste berichten binnendruppelde dat ons huis de orkaan heeft doorstaan. Jas, had weer een aardig feestje gebouwd, dinsdag gauw het Kanaal lezen.

Dat er hier in Lugano aardig wat geld zit was ook te zien aan de mensen, wat een kak zeg. Dametjes van tegen de 80 gekleed als twintigers, gatver. Een Rolls Royce is hier trouwens ook niets bijzonders. Kortom, ’t is hier goed toeven als je maar poen hebt.

Deze middag gaan wij nog een keer van de zon en de drank genieten, vanavond gaan de garnalen in de wok en morgen op naar Duitsland, hopen dat het daar ook nog goed weer is.

Groeten en tot Olms...

Ps. stand Kolonisten, wij houden stand : de P. – Olm 8-12