Zachte en harde landing.
Door: Ard
Blijf op de hoogte en volg Ard & Ria
18 September 2010 | Verenigde Staten, Moab
Vrijdag 17 sept.2010
Om 7 uur parachute om en, hup, onze hoogslaper uit, na een zachte landing ging Ria meteen de keuken in om eens een normaal ontbijt te fabriceren. Vannacht een keer zonder brommende airco geslapen, wat een rust. John moest afgelopen nacht nog even, met succes, op krekeljacht.
Op ons gemakje om 9 uur de bus uit “onze” garage gereden, knopje indrukken, deurtje weer dicht, ach ’t is allemaal zo relaxt hier. Na een ritje van 15 minuten waren wij bij het nationale park Arches, bekend om zijn natuurlijke bogen. Rotsen door de eeuwen heen uitgesleten waardoor het natuurlijke bruggen lijken. Het rode landschap was zeer afwisselend, prachtige kleurcombinaties met struiken, cactussen en natuurlijke rotsen in alle soorten en maten.
Eerst naar het verste punt gereden voor een stevige wandeling over een, in het begin, goed begaanbaar pad. Althans, voor 3 van ons, John vond het nodig om via dat ene steentje dat midden op het pad lag, de rode aarde nu eens iets beter te bestuderen. Dat dit met een oorverdovend kabaal, schaafwonden, zere schouder en een gekneusde hand gepaard ging, stond niet op het programma. U zult begrijpen, dat wij uiteraard zeer bezorgd waren …… of zijn camera heel was gebleven, gelukkig, die doet het nog. En John, ach die geneest wel weer, geven hem een “Bud-kuur” van een paar dagen, is ’t ie zo weer het ventje.
Tegen het einde van de trail vond Ria het welletjes, het was dan inmiddels ook meer klauteren dan lopen, en keerden wij bezweet terug. Dat je hier niet zonder water op pad moet, is goed te begrijpen.
Na nog een paar bogen en wat kortere wandelingen, arriveerden wij tegen drieën terug bij ons huis. Dames even plat, John begonnen aan zijn kuur, en ik, ja juist, samen uit, samen thuis, nam ook maar een medicijn. Rest van de dag, relaxen, pastaatje eten en morgen naar Canyonland Nat’l Park.
Tot olms …..
Om 7 uur parachute om en, hup, onze hoogslaper uit, na een zachte landing ging Ria meteen de keuken in om eens een normaal ontbijt te fabriceren. Vannacht een keer zonder brommende airco geslapen, wat een rust. John moest afgelopen nacht nog even, met succes, op krekeljacht.
Op ons gemakje om 9 uur de bus uit “onze” garage gereden, knopje indrukken, deurtje weer dicht, ach ’t is allemaal zo relaxt hier. Na een ritje van 15 minuten waren wij bij het nationale park Arches, bekend om zijn natuurlijke bogen. Rotsen door de eeuwen heen uitgesleten waardoor het natuurlijke bruggen lijken. Het rode landschap was zeer afwisselend, prachtige kleurcombinaties met struiken, cactussen en natuurlijke rotsen in alle soorten en maten.
Eerst naar het verste punt gereden voor een stevige wandeling over een, in het begin, goed begaanbaar pad. Althans, voor 3 van ons, John vond het nodig om via dat ene steentje dat midden op het pad lag, de rode aarde nu eens iets beter te bestuderen. Dat dit met een oorverdovend kabaal, schaafwonden, zere schouder en een gekneusde hand gepaard ging, stond niet op het programma. U zult begrijpen, dat wij uiteraard zeer bezorgd waren …… of zijn camera heel was gebleven, gelukkig, die doet het nog. En John, ach die geneest wel weer, geven hem een “Bud-kuur” van een paar dagen, is ’t ie zo weer het ventje.
Tegen het einde van de trail vond Ria het welletjes, het was dan inmiddels ook meer klauteren dan lopen, en keerden wij bezweet terug. Dat je hier niet zonder water op pad moet, is goed te begrijpen.
Na nog een paar bogen en wat kortere wandelingen, arriveerden wij tegen drieën terug bij ons huis. Dames even plat, John begonnen aan zijn kuur, en ik, ja juist, samen uit, samen thuis, nam ook maar een medicijn. Rest van de dag, relaxen, pastaatje eten en morgen naar Canyonland Nat’l Park.
Tot olms …..
-
17 September 2010 - 23:29
CaJa.PasAntx-E:
Vóór het slapen gaan nog even je verslag van vandaag gelezen. Bedankt.
Achteloos wordt even een
valpartijtje genoemd. We lezen ook wel eens van wat ernstiger afloop b.v.
op hoge bergen ook vlak bij in Europa te vinden.
Leuk idee dat als hier straks de nieuwe morgen begint gaan jullie naar bed. In ieder geval alvast welterusten en nog veel valvrij wandelgenot. Hou doe C*J -
18 September 2010 - 06:57
Neeltje:
Gaat het John? -
18 September 2010 - 14:13
De Hoosjes:
Oh oh, wat lezen we nu weer, dat zijn we van jou toch niet gewend John. Maar goed, hopelijk valt het allemaal mee en haalt het niets van de pret weg.
Het ziet er fantastisch uit, moeten we misschien toch ook maar eens gaan doen. Nog veel plezier
en hopelijk slaat de kuur goed aan. Liefs en groetjes -
18 September 2010 - 15:18
De Jong 3x:
wat een vervelend leventje druk maar op het knopje auto de garage uit, en dan heerlijk op pad. John is het tempo te hoog voor je??? rustig aan hoor het is wel vakantie!!!!!
Even aan jezelf denken.
De verhalen en foto's ze blijven leuk, iedere ochtend even kijken of er nog een stukje geplaatst is.... Ja Ard , respect voor je, hoe je iedere dag weer iets leuks schrijft ga zo door.
Veel plezier, en zondagochtend kijken we weer naar een nieuw verslag
. -
18 September 2010 - 15:35
Jasper:
ook ik lees nog elke dag de stukjes. Leuk hoor!
Ik heb preventief een kuur genomen.
Maar pas wel op, als je een te hoge doses neemt val je als nog om he!
Verlangen jullie al naar een huis met zwembad, of is het opblaasbad nog voldoende?
Pas op en vermaak jullie!
Jasper -
20 September 2010 - 08:22
Hans:
He luitjes wat een geweldige belevenissen weer, geniet nog van de rest van de reis!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
