Home, sweet home.
Door: Ard
Blijf op de hoogte en volg Ard & Ria
04 Oktober 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Zondag 03 okt. 2010
Even een correctie, de jarige Ria is niet mijn Ria maar “mijn” tante (klinkt veel te oud, ze is een paar dagen ouder dan mij) Ria. Maar wij spelen de felicitaties hierbij graag door, vind ze hartstikke leuk.
Afgelopen nacht werden wij om half 3 gewekt door een knal maar géén idee waar dit vandaan kwam, dus maar weer verder pitten. Bij het openen van de koelkast wisten wij meer, de koelkast die bijna op invriezen stond had een ontploft blikje cola opgeleverd waardoor de bruine koelkast aan de binnenzijde nu eenzelfde kleur had gekregen. Zonde van de cola, ook hier hebben wij voor moeten werken.
Wederom ons uitgebreide ontbijt er in gejast, koffie en muffins onder de arm, zo de auto in en op weg naar ons laatste onderkomen, een huisje in de heuvels van zuid-LA, Laguna Niguel. Wat het zal zijn was ’s ochtends nog afwachten. Via dezelfde organisatie “VRBO” hadden wij ook in Moab ons paleisje gestrikt en dat was klasse.
Eerst een stukje rijden, moesten enkel even van noord LA naar zuid LA, afstand door dit plaatsje bedroeg slechts 112 mijl (zo’n 180 km) en dan zijn wij nog niet eens helemaal de stad door. 180 km, om door één plaats te komen, thuis zit je dan al in bijna DrentHe om maar een dwarsstraat te noemen. Over de bergrug staken wij door naar de kust bij Malibu, onderweg werden de eerste kasten van huizen al zichtbaar en aan de kust werd dit alsmaar erger, nou ja, erger. Jaloezie is een slechte eigenschap, dus dat waren wij niet, maar wat een huizen.
In Malibu even wat broodnodige boodschappen gedaan, klinkt stoer, shoppen in Malibu, vind u niet.
Langs de kust wel een zeehond gespot maar géén filmster, het was dan ook weer eens redelijk mistig dus die zaten allemaal binnen of lagen hun roes nog uit te slapen. In de buurt van El Segunde, op het strand, tussen 2 startbanen van LA Int’l Airport, ons pakkie brood opgepeuzeld. Heel af en toe zagen wij door de mist een vliegtuig overscheren, horen deden wij ze in ieder geval wel.
Vervolgens zakten wij over de, ons zo vertrouwde, Highway 1, verder zuidwaarts af . Geweldige rit door allemaal “surfwijken”, terrasjes en de meest mooie auto’s. Als autofreaks was het kikken voor de Pooters, jammer dat hun spruitjes dit niet allemaal live mee maken.
Om 3 uur waren wij welkom in ons huis dus bracht Tom Tom ons daar keurig op tijd naar toe. Kunstenares Barbara stond ons al op te wachten en, moet zeggen, voor de omgeving is het een lullig huisje, maar voor ons, helemaal te wouw. Wat een huis, 2 verdiepingen, een uitzicht, tja, weten wij eigenlijk niet, want het ligt nou net toevallig weer in de mist maar oké, een kilometertje kunnen wij wel kijken en dan zien wij de vallei met allemaal knoepers van huizen.
Het huis heeft 3 slaapkamers, 2 badkamers en het knutselhok van de dames beschikt werkelijk over alles, dus ben benieuwd wat zij voor ons in elkaar gaan draaien, tenslotte gaat de liefde van de man …… Verder een heerlijke zithoek, tv met honderden kanalen, aparte filmkanalen, eetgedeelte, 2 badkamers en Barbara had verse rozen, een tros druiven, flesjes koud drinkwater, melk enz… voor ons neergezet. Het hele huis hangt vol met schilderijen gemaakt door de huismeesteres en, eerlijk gezegd, ze kan aardig kliederen.
Barbara waarschuwde ons nog dat wij géén etenswaren op het terras moesten laten slingeren want er zaten hier eekhoorns, ratelslangen, coyots, havikken en meer van dat spul. Mochten wij zien, bel 911 of Animal Control. Zo, Ria (de mijne), zien wij de komende 4 dagen dus niet meer buiten.
Nadat wij de meiden het washok hadden geshowd gingen zij meteen aan de slag en vleiden wij ons neer om John z’n kuur niet in de war te brengen. Voor het donker worden nog even snel voor 2 dagen voer ingeslagen, John was zo kien om een klantenkaart te ritselen, waardoor wij weer zo’n 10% in de knip hielden al zal die aan het einde van de reis ook wel weer op zijn, maakt niet uit.
Vanavond, kip, bonen, aardappels, de overgang naar het Oosten (daar waar jullie wonen) is begonnen. Morgen
Misschien Disneyland, kan ook dinsdag worden, wij melden ons,
Tot olms…
Even een correctie, de jarige Ria is niet mijn Ria maar “mijn” tante (klinkt veel te oud, ze is een paar dagen ouder dan mij) Ria. Maar wij spelen de felicitaties hierbij graag door, vind ze hartstikke leuk.
Afgelopen nacht werden wij om half 3 gewekt door een knal maar géén idee waar dit vandaan kwam, dus maar weer verder pitten. Bij het openen van de koelkast wisten wij meer, de koelkast die bijna op invriezen stond had een ontploft blikje cola opgeleverd waardoor de bruine koelkast aan de binnenzijde nu eenzelfde kleur had gekregen. Zonde van de cola, ook hier hebben wij voor moeten werken.
Wederom ons uitgebreide ontbijt er in gejast, koffie en muffins onder de arm, zo de auto in en op weg naar ons laatste onderkomen, een huisje in de heuvels van zuid-LA, Laguna Niguel. Wat het zal zijn was ’s ochtends nog afwachten. Via dezelfde organisatie “VRBO” hadden wij ook in Moab ons paleisje gestrikt en dat was klasse.
Eerst een stukje rijden, moesten enkel even van noord LA naar zuid LA, afstand door dit plaatsje bedroeg slechts 112 mijl (zo’n 180 km) en dan zijn wij nog niet eens helemaal de stad door. 180 km, om door één plaats te komen, thuis zit je dan al in bijna DrentHe om maar een dwarsstraat te noemen. Over de bergrug staken wij door naar de kust bij Malibu, onderweg werden de eerste kasten van huizen al zichtbaar en aan de kust werd dit alsmaar erger, nou ja, erger. Jaloezie is een slechte eigenschap, dus dat waren wij niet, maar wat een huizen.
In Malibu even wat broodnodige boodschappen gedaan, klinkt stoer, shoppen in Malibu, vind u niet.
Langs de kust wel een zeehond gespot maar géén filmster, het was dan ook weer eens redelijk mistig dus die zaten allemaal binnen of lagen hun roes nog uit te slapen. In de buurt van El Segunde, op het strand, tussen 2 startbanen van LA Int’l Airport, ons pakkie brood opgepeuzeld. Heel af en toe zagen wij door de mist een vliegtuig overscheren, horen deden wij ze in ieder geval wel.
Vervolgens zakten wij over de, ons zo vertrouwde, Highway 1, verder zuidwaarts af . Geweldige rit door allemaal “surfwijken”, terrasjes en de meest mooie auto’s. Als autofreaks was het kikken voor de Pooters, jammer dat hun spruitjes dit niet allemaal live mee maken.
Om 3 uur waren wij welkom in ons huis dus bracht Tom Tom ons daar keurig op tijd naar toe. Kunstenares Barbara stond ons al op te wachten en, moet zeggen, voor de omgeving is het een lullig huisje, maar voor ons, helemaal te wouw. Wat een huis, 2 verdiepingen, een uitzicht, tja, weten wij eigenlijk niet, want het ligt nou net toevallig weer in de mist maar oké, een kilometertje kunnen wij wel kijken en dan zien wij de vallei met allemaal knoepers van huizen.
Het huis heeft 3 slaapkamers, 2 badkamers en het knutselhok van de dames beschikt werkelijk over alles, dus ben benieuwd wat zij voor ons in elkaar gaan draaien, tenslotte gaat de liefde van de man …… Verder een heerlijke zithoek, tv met honderden kanalen, aparte filmkanalen, eetgedeelte, 2 badkamers en Barbara had verse rozen, een tros druiven, flesjes koud drinkwater, melk enz… voor ons neergezet. Het hele huis hangt vol met schilderijen gemaakt door de huismeesteres en, eerlijk gezegd, ze kan aardig kliederen.
Barbara waarschuwde ons nog dat wij géén etenswaren op het terras moesten laten slingeren want er zaten hier eekhoorns, ratelslangen, coyots, havikken en meer van dat spul. Mochten wij zien, bel 911 of Animal Control. Zo, Ria (de mijne), zien wij de komende 4 dagen dus niet meer buiten.
Nadat wij de meiden het washok hadden geshowd gingen zij meteen aan de slag en vleiden wij ons neer om John z’n kuur niet in de war te brengen. Voor het donker worden nog even snel voor 2 dagen voer ingeslagen, John was zo kien om een klantenkaart te ritselen, waardoor wij weer zo’n 10% in de knip hielden al zal die aan het einde van de reis ook wel weer op zijn, maakt niet uit.
Vanavond, kip, bonen, aardappels, de overgang naar het Oosten (daar waar jullie wonen) is begonnen. Morgen
Misschien Disneyland, kan ook dinsdag worden, wij melden ons,
Tot olms…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
