On the road again.
Door: Ard
Blijf op de hoogte en volg Ard & Ria
30 Juni 2011 | Frankrijk, Saint-Aubin-sur-Mer
Donderdag 30 juni 2011; St.-Aubin-sur-Mer
De dag begon met de afwas van gisteren, tsja, moet toch een keer gebeuren. Ach, buiten afwassen met de zon op je rug valt wel mee, zelfs als je het zelf moet doen.
Even iets rechtzetten, uit reacties lezen wij dat wij geen goed weer zouden hebben. Welnu, wij moeten de eerste dag met slecht weer nog tegenkomen (liever niet) maar wij vinden 20 graden met volop zon ook al geweldig weer. Regen, ja hoor, 2 buitjes, eentje ’s nachts, de ander ’s ochtends. Goed, ’t is geen 3 weken 30 graden, en daar prijzen wij ons dan ook gelukkig mee.
Vandaag dus weer schitterend weer, blauwe lucht, zon, 20 graden, noorder windje, kracht 2.
Rond 11 uur op volle snelheid naar Point de Barfleur, in het rechter bovenhoekje van Normandie, ruim anderhalf uur hier vandaan. Bij de vuurtoren nam Sun zijn dagelijkse bad en legde voor de deur van de vuurtorenwachter zijn bruine visitekaartje neer. Overal gras, zand, strand, nee lekker op het warme beton. Hebben het keurig opgeruimd trouwens. Ach, hij doet dit elke vakantie wel een keer, paar jaar geleden tegenover volle terrassen, voor de ingang van een museum in La Rochelle, de mensen hebben het er daar nog over.
De rit vervolgde wij naar Barfleur, een prachtig havenplaatsje met een kerk bij de ingang van de haven. Hierna doorgereden naar een ander uitkijkpunt nabij Pointe de Saire, hier is de combinatie zee en strand wel heel mooi.
In St. Vaast-la-Hougue een sandwich van driekwart meter verorbert terwijl de karren met oesters ons in optocht passeerden. Na deze break via de kust afgezakt naar Ravenoville-Plage waar Utah Beach begint en dus meteen het eerste grote gedenkteken verreisde, hier gingen de Amerikanen “redelijk” vlot aan land. Verder langs de kust deden wij Omaha Beach aan, Sunny meteen even op zijn oude stekkie uitgelaten, achter camping Omaha Beach, alleen nu niet samen met zijn oude gabber.
Binnendoor rijden is onwijs leuk, maar wel is het zo dat de wegen erg smal zijn, je door pittoreske dorpjes rijd, en het niet erg opschiet. Dat je dan 3 kwartier tegen Belgische touringcar aankijkt moet je dan ook maar voor lief nemen.
Thuis op de camping een halve kip gevangen met 2 kilo patat erbij, de komende weken voor ons dus geen frites meer. John & Carla hebben hun BMW, zonder zijwielen, inmiddels weer in Ridderkerk geparkeerd dus daar hoeven wij niet meer naar uit te kijken onderweg.
Tot olms…
De dag begon met de afwas van gisteren, tsja, moet toch een keer gebeuren. Ach, buiten afwassen met de zon op je rug valt wel mee, zelfs als je het zelf moet doen.
Even iets rechtzetten, uit reacties lezen wij dat wij geen goed weer zouden hebben. Welnu, wij moeten de eerste dag met slecht weer nog tegenkomen (liever niet) maar wij vinden 20 graden met volop zon ook al geweldig weer. Regen, ja hoor, 2 buitjes, eentje ’s nachts, de ander ’s ochtends. Goed, ’t is geen 3 weken 30 graden, en daar prijzen wij ons dan ook gelukkig mee.
Vandaag dus weer schitterend weer, blauwe lucht, zon, 20 graden, noorder windje, kracht 2.
Rond 11 uur op volle snelheid naar Point de Barfleur, in het rechter bovenhoekje van Normandie, ruim anderhalf uur hier vandaan. Bij de vuurtoren nam Sun zijn dagelijkse bad en legde voor de deur van de vuurtorenwachter zijn bruine visitekaartje neer. Overal gras, zand, strand, nee lekker op het warme beton. Hebben het keurig opgeruimd trouwens. Ach, hij doet dit elke vakantie wel een keer, paar jaar geleden tegenover volle terrassen, voor de ingang van een museum in La Rochelle, de mensen hebben het er daar nog over.
De rit vervolgde wij naar Barfleur, een prachtig havenplaatsje met een kerk bij de ingang van de haven. Hierna doorgereden naar een ander uitkijkpunt nabij Pointe de Saire, hier is de combinatie zee en strand wel heel mooi.
In St. Vaast-la-Hougue een sandwich van driekwart meter verorbert terwijl de karren met oesters ons in optocht passeerden. Na deze break via de kust afgezakt naar Ravenoville-Plage waar Utah Beach begint en dus meteen het eerste grote gedenkteken verreisde, hier gingen de Amerikanen “redelijk” vlot aan land. Verder langs de kust deden wij Omaha Beach aan, Sunny meteen even op zijn oude stekkie uitgelaten, achter camping Omaha Beach, alleen nu niet samen met zijn oude gabber.
Binnendoor rijden is onwijs leuk, maar wel is het zo dat de wegen erg smal zijn, je door pittoreske dorpjes rijd, en het niet erg opschiet. Dat je dan 3 kwartier tegen Belgische touringcar aankijkt moet je dan ook maar voor lief nemen.
Thuis op de camping een halve kip gevangen met 2 kilo patat erbij, de komende weken voor ons dus geen frites meer. John & Carla hebben hun BMW, zonder zijwielen, inmiddels weer in Ridderkerk geparkeerd dus daar hoeven wij niet meer naar uit te kijken onderweg.
Tot olms…
-
30 Juni 2011 - 20:34
Paulien En Wijnand:
EindeLijk weer even tijd om te reageren, wat heerlijk dat jullie het zo fijn hebben.
Als kind ben ik daar ook geweest, en kan me herinneren dat ik dat een mooie omgeving vond.
Vanavond diploma uitreiking gehad, Wijnand wil ook verpleegd worden ( flinke smak
Gemaakt) genieten jullie nog even lekker groetjes van ons 3 -
30 Juni 2011 - 21:39
Carla En John:
Zoals altijd waren het weer gezellige dagen, daar hadden wij dan ook graag een flinke rit voor over.
Inmiddels zijn wij via een prachtige kustroute van Le Havre naar Le Tréport en verder over de snelweg, in twee dagen naar huis gereden. Voor ons een super vakantie.
Zeker voor herhaling vatbaar zo'n vakantie per motor heb je ook veel minder last van smalle wegen.
Voor de komende week voor jullie een mooie voortzetting, wij gaan maandag weer aan het werk. Liefs van ons en bedankt. -
01 Juli 2011 - 17:34
CaJa.PasAntx.-E:
Bedankt voor duidelijk relaas en plaatjes. Helaas hebben we al die mini-kustplaatjes nooit op ons
gemakje bezocht. Na een tripje per auto vanuit Holland zijn we wel eens via Vlissingen-Sheerness-
Basingstoke ( Mikel Howard )-overgevaren vanuit Porthmouth naar Cherbourg en zo verder naar Spanje en Madrid. Helaas geen tijd gehad om die bekende 6/6/1944 landingsplaatsen met zeer rood gekleurde Utah/Omaha stranden te bezoeken. Hebben daarna gelukkig ( nou ja ) veel treiste details gezien via TV. film, boeken,etc.
Ons meest westelijke plaatsjes met Mieke en Piet Gr. waren Carnac ( met soort hunnebedden ) en
daarna koers 45º via zeer mooi stadje Ploërmel, Dinan en le Mont-St.Michel. Maar denken dat je niet alles kan zien wat deze super kleine aardkloot te bieden heeft. Zijn tevreden met wat we zagen.
Overigens leuk te lezen dat Sunny ook " schijt " heeft aan al dat moois wat hij bezoekt. Jammer
dat ook hier in Spanje nog maar 90 % van de hond-bezitter de uitwerpsels netjes opruimt. In de
late donkere avond als verder niemand het ziet is het nog maar pakweg 40%.
Destijds met Mieke/Piet hadden we ook gepland om meer plaatsen te bezoeken; edoch als je ook merkt, het binnenland van Frankrijk is zo angstig groot, dat je bang moet zijn om de grote autotol-wegen te verlaten als je kilometers wilt verslinden.
Nog heel fijne dikke droge week gewenst, warm gegroet uit windstil SanSeb. Carmina & Jacobo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
