Viva Las Vegas - deel 1

Dinsdag 21 sept. 2010

Allereerst even een mededeling: gebruik deze site a.u.b. niet als chatbox, er zijn voor jullie best wel andere middelen om elkaar, middels anoniem etc.., de nodige onzin uit te wisselen,
daar zijn jullie slim genoeg voor.

Na een ritje van 2 uur, eigenlijk maar 1 uur i.v.m. het weer eens terugzetten van de klok (lopen nu weer 9 uur achter op jullie), kwam Las Vegas in zicht. Meteen de Strip op gereden en rondgekeken naar een passend hotelletje voor ons. Omdat wij hier nu toch zijn wilden wij eigenlijk het liefst in zo’n joekel van een hotel maar wel tegen een redelijke prijs.
De keuze viel uiteindelijk op het Excalibur met 3.991 kamers en een heel onverschillige receptioniste. Valt ook niet mee om met een stuk of 4 collega’s dagelijks zo’n 7.982 toeristen in te checken.

De 2 kamers op de 18de zijn oké, het uitzicht kon beter, in ieder geval een goede airco. ’s-middags even een eerste indruk gekregen van hoe een hotel er hier uitzit. Bij binnenkomst staan er duizenden gokkasten te ratelen, wemelt het van de roulette, blackjack, poker tafels en nog diverse andere kansspelen. Overal hangen en zitten mensen te gokken, drank wordt aangevoerd door spannend geklede dames en waar je ook kijkt, staan mensen van de security alles in de gaten te houden.

Op de hogere verdieping zijn de restaurants waaronder ook alle fastfood ketens, verder veel bars. Via allerlei loopbruggen loop je van het ene hotel het volgende in. Zo liepen wij via Luxor naar Mandalay Bay om met de monorail weer terug te keren. Toen de andere kant op naar hotels als New York, New York en oversteken naar MGM. Hier scoorden de dames hun eerste cocktail terwijl wij John z’n kuur vervolgden.

Redelijk gesloopt kwamen wij na een paar uur terug op de kamer, om na nog een versnapering, even bij te komen. De verraderlijke drankjes van de dames hakten er nl. aardig in.

Na deze eerste indruk van de stad kwam mij na 26 jaar slechts 1 ding bekend voor, de warmte. Voor de rest is het totaal onherkenbaar, de toen al bestaande hotels als Ceasars Palace, Tropicana, Flamingo, Circus Circus, het zijn kompleet andere hotels geworden.

’s Avonds naar Bellagio gelopen voor een spectaculaire fontein show die helaas maar 5 minuten duurde. Wat hier op straat opvalt is de verscheidenheid van mensen, je komt ogen te kort, wat een types kom je tegen. Bedelaars, diverse gekke straatartiesten en overal van die sufferdjes die je kaartjes van louche bars in je handen willen drukken, er staan er honderden de klikklakken met een kaartjes. Via Paris de 1,5 Mile winkelstraat opgelopen waarbij je het idee hebt weer in het daglicht te lopen.

Tenslotte nog een afzakkertje bij ons hotel genomen. Wij deden dit in de bar tegenover de uitgang van 1 van de vele theaters die elk hotel heeft. Hier was net de show “ Thunder from Down Under “afgelopen. Dit was een show van Australische Chippendales die daar nu handtekeningen stonden uit te delen, het krioelde dan ook van de verhitte dames, ziet u het voor u, nou ze waren in ieder geval niet allemaal maatje 36 (bestaat 136 ook ?).

Na onze borrel gingen wij met gesloopte ruggen en zere voeten plat na onze eerste dag Vegas.
Spoedig meer, tot olms…