Napoleon geeft niet thuis.

Dinsdag 23 juni

De Toscaanse avond viel enigszins tegen, geen typische Toscaanse sfeer, geen italiaanse muziek, saaie obers, eten weinig verrassend, allemaal bekende kost. Oke, de wijn was lekker en onbeperkt bij te bestellen en aangezien ook Carla zich inmiddels op de rode wijn heeft gestort, was dit geen onbelangrijk item.

Vanochtend namen wij om 10 uur de boot vanuit Pombina naar Elba, een tochtje van een uur. Over de overtocht goed nieuws en slecht nieuws, het goede nieuws voor was Ria, Carla en John was er stond nauwelijks wind, dus geen golven. Het slechte nieuws was voor mij, er stond nauwelijks wind, dus geen golven. Ons bootje heette de Moby Love, een van de vele schepen uit een bonte serie, oude ferries van Moby Lines.

Na wat dagen met een beetje nevelig weer was het vandaag bijzonder helder zodat wij prachtig zicht hadden op Elba, temperatuur 26 graden. Het eiland is schitterend groen met veel bos, palmbomen, cactussen en ook steile, kale kliffen. Bij het rondrijden van het eiland, daar doe je dus zeker een dag over, genoten wij van magnifieke vergezichten op o.a. de Italiaanse kust, Corsica en diverse andere, kleinere, eilandjes. In de vele baaitjes lagen pittoreske dorpjes en daar waar het maar even kan, worstelde de toeristen zich via steile kronkelpaadjes, een weg langs de rotsen naar beneden om op de knoeiharde kiezels en rotsblokken te gaan zonnebaden en zwemmen.

Om de dure overtocht enigszins te compenseren nuttigde wij onze lunch in de vorm van een picknick bij een van de vele mooie uitzichtspunten. In de middag nog even door Porto Azzuro geslenterd alwaar wij genoten van een spannend haven tafereel. Bij het uit “de box “ varen van een jacht(je) met a/b 3 enigszins op leeftijd zijnde zoetwatermatrozen bleek het schip stuurloos, de motor was uitgevallen en het schuitje knalde via de ene boot tegen de andere. Enkel door toedoen van een allerte knaap in een rubberboot werd een mini-Titanic-tragedie voorkomen. Met zijn zodiakkie dook hij overal tussen om als een soort stootwil te fungeren, tegelijkertijd duwde hij de boot met veel herrie en opspattend schuim in een vrije box alwaar men de schade kon opnemen, in ieder geval dreef hij nog.

Alvorens wij om 18.40 uur zouden inschepen nog even gezocht naar het huis van Napoleon. Toen wij het vonden bleek, zoals John al in zijn Reisefuhrer had gelezen, het paleisje precies op dinsdags te zijn gesloten. Slechte beurt van die Bonaparte, begrijp trouwens niet dat hij hier na een klein jaar alweer weg ging. In ieder geval maakte de wandeling veel goed, leuke straatjes met veel sfeervol wasgoed aan de lijn.

Na wederom een veel te gemoedelijke overtocht zaten wij om kwart over 9 aan de pasta. Voor onze zeebonken een goede reden om deze angstige dag met de nodige wijn weg te spoelen, ik deed voor de gezelligheid maar mee. Gevolg, brak vanochtend bijna mijn nek over de vele lege flessen onder onze hut.

Woensdag 24 juni

Vandaag een “ baaldag ”, lekker kalmpjes aan, beetje lezen, beetje foto’s ordenen. Vanuit het thuisfront begon de dag niet al te gezellig, John & Carla kregen, niet geheel onverwacht, slecht nieuws terwijl onze Jas bij Raamsdonkveer zijn vrachtwagentje op zijn stuurboord kant parkeerde. Gelukkig konden hij en zij co-piloot, de wagen redelijk ongeschonden via het zij-, inmiddels, bovenraam verlaten, schade een total losse truck en alle klanten vandaag een bouwpakket ipv van een, met zorg in de winkel uitgezocht, meubelstuk.

Ria, de vrienden van Floor, waren gisteren al weg, dus nadere roddel en info ontbreekt. Signalement
Hij: ex Dortenaar, goed te horen, ringbaardje en volgens ons luisterend naar de naam Ad, werkt in de Waalhaven, maar dat doen er nog wel een paar.
Beide: 2 zoons, 1 thuis, 1 uithuizig (28 jr), hond verleden jaar in laten slapen. Blauwe Opel stationwagen met Beyerland caravan. Kortom, heel aardige mensen die ook ons heel bekend voorkwamen.

Groeten en tot Olms...

Ps. stand Kolonisten, geen aktie : de P. – Olm 5-11